بررسی نقش خصوصی‌سازی در عملکرد سرمایه ساختاری در صنعت بانکداری ایران (یک رویکرد غیر مالی)

هدف اصلی این مطالعه، ارزیابی بخش خصوصی‌سازی در اثرگذاری سرمایه ساختاری بر عملکرد سازمانی در چارچوب یک رویکرد غیر مالی است. خصوصی‌سازی به معنای ساده، واگذاری صنایع و واحدهای دولتی به بخش خصوصی و یا فرایندی است که طی آن شرکت‌ها و تأسیسات دولتی به بخش خصوصی واگذار می‌شوند. سرمایه ساختاری شامل تمام ذخایر غیر انسانی در سازمان است. عملکرد سازمانی نیز به تمام موفقیت‌های سازمان که از طریق فروش، دارایی، سود، ارزش بازاری و ارزش دفتری اندازه‌گیری می‌شود اشاره دارد. رابطه مثبت و معنا‌داری بین سرمایه ساختاری و عملکرد سازمانی در تحقیقات پیشین ارائه شده است. این تحقیق به دنبال آزمون این یافته‌ها در دو بخش دولتی و خصوصی صنعت بانکداری ایران است. به این منظور، بخشی از پرسشنامه که در کانادا تهیه و اجرا شده است مورد استفاده قرار گرفته است. برای انجام تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل ماتریس همبستگی متغیرها از روش تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA) و روابط خطی ساختاری (LISREL) استفاده شده است. مدل‌های برآورد شده در این تحقیق بیانگر بزرگتر‌بودن ضریب اثرگذاری سرمایه ساختاری بر عملکرد سازمانی بخش‌خصوصی نسبت به بخش‌دولتی صنعت بانکداری کشورمان است. این یافته‌ها نشان‌دهنده کارایی کمتر ساختار دولتی در مقایسه با حجم انبوه آن است.